«Вершы пачала пісаць, толькі калі загаварыла па-беларуску». Замалёўка да Міжнароднага дня беларускай мовы

Наста Фядотава вучыцца на трэцім курсе Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта. На пытанне, якім канкрэтна доктарам хоча стаць, адказвае проста: добрым. Яна малюе, піша вершы і заўжды размаўляе на роднай мове. Дзяўчыне 20 год, і нейкага важкага бэкграўнду, як у іншых герояў нашага парталу, у яе пакуль няма. Чалавек толькі вучыцца жыць, адкрывае сябе, людзей і свет. Яна робіць гэта шчыра, па-юнацку наіўна.

Пра вучобу

Наста расказала, што лекарам марыла быць з дзяцінства:

Вучобу дзяўчыне аплачвае брат: ён быў супраць таго, каб сястра скарысталася мэтавым накіраваннем. Зараз год на лячэбным факультэце каштуе 4 тысячы рублёў. Але нядаўна высветлілася, што поўны кошт навучання складае ажно 13 тысяч. Выходзіць, што «платнікі» пакрываюць толькі трэцюю частку свайго навучання. Дадому ў Магілёў Наста ездзіць 1-2 разы ў месяц. Маршрутка ў адзін бок каштуе 20 рублёў, часта не наездзішся.

Вучоба ў медыцынскім забірае шмат часу, хоць Наста і не імкнецца да выдатных адзнак. Яна, як і многія сённяшнія студэнты, не любіць шумных кампаній, па клубах не ходзіць. Лепшы адпачынак для дзяўчыны — чысты аркуш, палітра, акварэлі і пэндзаль.

Пра творчасць

Наста не шкадуе грошай на матэрыялы для творчасці: фарбы, пэндзлі, аркушы, скетчбукі. Прадаўцы ў краме «Арт-тэрыторыя» свайго пастаяннага пакупніка пазнаюць у твар. Малюе з дзяцінства. Скончыла школу мастацтваў. Упэўнена, што навучыцца маляваць можа кожны, калі захоча. Яна знаходзіць час для творчасці нават пад час сесіі. Свае работы дорыць сяброўкам.

А нядаўна ва ўніверсітэце прайшла аўтарская выстава студэнткі «Роднае… Бездакорна непаўторнае». Там былі прадстаўлены некалькі партрэтаў, а таксама замалёўкі любімых куточкаў вёсачкі, дзе Наста правяла шмат шчаслівых імгненняў.

Наста збіраецца маляваць усё жыццё. Гэты працэс ёй ніколі не надакучвае. Пераехаўшы ў Віцебск, яна пачала наведваць на майстар-класы Ганны Карасевай. Гаворыць, там заўжды ёсць чаму павучыцца. Напрыклад, у яе ніяк не атрымлівалася авалодаць мастыхінам. На майстар-класе навучылася.

Пра мову

Насця з дзяцінства марыла размаўляць на роднай мове. Уяўляла, што наступіць нейкі дзень, і яна ўсё ж загаворыць па-беларуску.

Наста раіць пачынаць з трасянкі, яе ўсе ведаюць ад бабуль і дзядуль. Дзяўчына заўважыла, што людзі, што выступаюць за чыстую літаратурную мову, самі звычайна размаўляюць па-руску. Як і многім беларускамоўным ў нашым грамадстве, дзяўчыне час ад часу даводзіцца трымаць абарону. Часцей за іншых нападаюць мужчыны сталага ўзросту, маўляў, чаму па-беларуску? На гэта яна звычайна нагадвае, што ў краіне дзве дзяржаўныя мовы.

Наста ўспомніла, што аднойчы вадзіцель маршруткі не спыніўся, хоць яна два разы папрасіла. Абурылася нават не сама, а жанчына, што сядзела побач. Кіроўца прабубніў нешта пра тое, што «по-белорусски плохо понимает».

Быў яшчэ недарэчны выпадак. Сусед у вёсцы, не ведаючы, што маладая гаспадыня ў хаце, прыйшоў у іх сад рабіць шкоду. Калі Наста выйшла даведацца, у чым справа, ён накінуўся на яе за тое, што задае пытанні на беларускай мове.

Але часцей за ўсё дзяўчыне спрабуюць адказваць таксама па-беларуску, калі ж не атрымліваецца, просяць дазволу перайсці на рускую.

Я думаю па-беларуску. Гэта высветлілася аднойчы, калі я чытала падручнік па гісталогіі і ніяк не магла перакласці нейкая простае слова, тыпу «шкаф», нават не тэрмін. Што там казаць, я вершы пачала пісаць, толькі калі перайшла на родную мову.

Руская мова засталася ў жыцці дзяўчыны толькі на занятках: выкладчыкі і аднагрупнікі — рускамоўныя, падручнікі таксама расійскія. Бывае, нехта хоча зачапіць, маўляў, чаму на парах не па-беларуску? Наста звычайна адказвае: «Чтобы ты всё понял».

Аднойчы ў падатковай, калі спецыялістка зрабіла ёй камплімент наконт мовы, Наста прызналася, што баіцца ў такіх установах размаўляць, як прывыкла. А тая заўважыла, што гэта не забаронена, больш таго, адказваць у такіх месцах ёй таксама павінны па-беларуску.

Наста адчувае сябе шчаслівай. Жартуе, што толькі грошай хацелася б паболей. Напрыклад, марыць набыць любімую кнігу «Уладар пярсцёнкаў» у беларускім перакладзе. Але пакуль для яе гэта дарагавата.

І ў прафесіі Наста Фядотава плануе заставацца беларускамоўнай. Зрэдку ў галаву прыходзіць думка: навошта мне гэта патрэбна, рускамоўным жа прасцей. Але дзяўчыне самой становіцца смешна: я ж беларуска, якія могуць быць пытанні і сумненні.

Аўтар: Наталля Чарнічэнка. Фота дала Наста Фядотава.

Нашли опечатку? Выделите фрагмент текста с опечаткой и нажмите Ctrl + Enter.