Спектакль ідзе з адным антрактам.
Пасля смерці мужа місіс Этэль Сэвідж атрымала багатую спадчыну і вырашыла заснаваць дабрачынны фонд, каб дапамагаць людзям ажыццявіць іх мары і жаданні. Але яе дзеці палічылі вар’яцкай ідэю сваёй маці, аб’явілі сябе апекунамі і змясілі яе ў клініку «Ціхі прыстанак», дзе адбываецца дзеянне спектакля.
У «Ціхім прыстанку» місіс Сэвідж сустракаецца з добрымі, шчырымі людзьмі, якія жывуць у сваім створаным, ілюзорным свеце. Але ці не лепшы ён за свет рэальных праблем, вялікіх грошай, бессаромных падманаў і духоўнай сквапнасці?
Місіс Сэвідж. Я там зусім адзінокая, нікому не патрэбная, усім чужая, дзіўная. А тут, у «Ціхім прыстанку» людзі напоўненыя дабрынёй, спачуваннем адно да аднаго, і гэта напаўняе мяне радасцю і спакоем. Я наогул не хачу адсюль з’язджаць.
Пераклад Алеся Замкоўскага.
Пастаноўка і музычнае афармленне заслужанага дзеяча мастацтваў Расіі Юрыя Пахомава.
Мастак-пастаноўшчык Святлана Макаранка.
Пластыка Дзіяны Юрчанка.
Фото и текст: kolastheatre.by